Obowiązek alimentacyjny dotyczy łożenia na utrzymanie osób, które same nie są do tego zdolne. Na przestrzeni stuleci ustawodawcy starali się zabezpieczyć jego realizację na różne sposoby. Poniżej przedstawiamy aktualne przepisy dotyczące egzekucji obowiązku alimentacyjnego.
Przepisy sprzed 2017 roku były dość nieprecyzyjne. Bazowały one na określeniu „uporczywe” w stosunku do uchylania się od obowiązku alimentacyjnego. Rodziło to wiele problemów, dlatego znowelizowano przepisy, wprowadzając ścisłe kryterium definiowania przestępstwa.
Aktualne przepisy dotyczące uchylania się od obowiązku alimentacyjnego
Postępowanie dotyczące egzekucji obowiązku alimentacyjnego reguluje art. 209 k.k ustawy z dnia 23 marca 2017 roku o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów. § 1. artykułu brzmi: „Kto uchyla się od wykonania obowiązku alimentacyjnego (…), jeżeli łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych albo jeżeli opóźnienie zaległego świadczenia innego niż okresowe wynosi co najmniej 3 miesiące, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku”. § 1a określa możliwość podwyższenia kary pozbawienia wolności do 2 lat, jeśli w wyniku niepłacenia alimentów osoba uprawniona narażona jest na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych.
Kto może ścigać sprawcę uchylającego się od obowiązku alimentacyjnego?
Wniosek o ściganie przestępstwa może złożyć pokrzywdzony, organy pomocy społecznej lub organy podejmujące działania wobec dłużnika alimentacyjnego. W przypadku, kiedy egzekucja alimentów jest bezskuteczna, a pokrzywdzonemu przyznano świadczenia rodzinne lub pieniężne, przestępstwo określone w § 1 lub 1a jest ścigane z urzędu.
